Цёпла на сэрцы,
хоць неба асеньняе
Хмарамі сонца закрыла ўгары.
Ды разбудзілі вясну летуценную
песьні старыя –
пяюць песьняры.
Што ў беларуса пад сэрцам схавана,
тысячагоддзе ў вёсцы жыло,
самае кволае, самае раннае
гонарам, болем на струны лягло.
Песьня зьлятае натхнёнай малітваю,
мужнаю нотай на струнах гучыць,
шчасьцем сьмяецца, калісь перажытым,
папараць-кветку шукае ўначы.
Каб аднавіць і дабром і каханьнем
песьню,
каб долю народа пазнаць,
каб песьні вякоў хвалявалі так сяньня,
трэба іх сэрцам, прачула пяяць.
|
|
