Па зімовай па дарожцы
Мужычок брыдзе;
Дух займаецца ад ветру,
Сьнег бадзе, бадзе.
Эй, ня гоне шчасных доля
З-пад хатняй страхі
На такую непагоду,
На холад такі!
Дол капаці на магілкі
Бедачок сьпяшыць:
Дома страшную меў госьцю, –
Нябожчык ляжыць.
Каля белай дамавіны
Апошнюю дань
Дзеткі дараць і галосяць:
«Мама, мама, ўстань!»
Пяць іх, бедных малалетак,
Сірацінак пяць;
Хто ж замене ім матулю?
Хто будзе хаваць?
Хто ад мачыхі іх будзе
Бараніць благой?
Хто сіротак пажалее?
Скажы, Божа мой.
[1906–1910]
|
|
