РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Падыйдзі...
Падыйдзі, пасядзі, паглядзі
Ў мае вочы, заліты сьлязьмі,
Сьпяі песьню, нуду разьвядзі,
Пачаруй хараствамі сваймі.
 
Я адзін, мне так смутна! Нуда
Душу муча, сон гоне з павек,
Ты ж – вясёлая, ты – малада,
З табой быў бы шчасьліў чалавек.
 
Ты пяеш – салавейка пяе,
Твар твой – сонца паглёд залаты,
Зоры сьветлыя – вочы твае,
Ты уся – зь неба анёл сьвяты.
 
Ты ня йдзеш – к табе думкай бягу,
Табой брэджу на яве і ў сьне;
Прыйдзеш ты – гаварыць не магу...
Ты, дзяўчынка, замучыш мяне.
 
Кажуць людзі, што ты неўнарок
Ад усіх на сяле найбядней...
На чале на дзявочым вянок –
Ад скрынь золата, скарбаў мілей.
 
Грошы я пражыву, як нажыў,
Або ўкрадзе благі чалавек;
Тваё ж сэрца, цябе каб здабыў,
Хто праз цэлы мне выдзера век?
 
Дык хадзі ж, не стыдайся, к грудзям
Сваім белым мяне прыгарні;
Дай мне шчасьця на зайздрасьць людзям,
Сьпяі песьню, нуду разгані.
 
[1906–1910]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.