За вокнамі гасьне дзень,
за вокнамі гасьне белы.
І доўгі перад намі цень,
як тое, што адляцела.
Няспынны наш кожны рух,
і крок старэчы павольны,
і цемень паўзе наўкруг,
упарта паўзе, няўмольна.
Яшчэ асьвятляе шлях
сонца апошнім праменьнем
крылаў птушыных узмах –
і прыйдуць на зьмену цені.
Бывайце, мне ўжо пара,
за мною мой дзень клапатлівы.
Каму засьвеціць зара,
той яшчэ з вас шчасьлівы.
1983
|
|
