Зазьвінела працяжнымі струнамі
Рэха песьні ў далёкім бары,
Нам няможна, ня трэба быць сумнымі,
Пакуль сонейка сьвеціць ўгары.
Ў людзей дрэнна наперад разьлічана,
Ў жмені грошы, пустэча ў душы,
Чалавечае быццам аблічча іх,
Усё ж мест сэрца маторы машын.
Ёсьць граніцы маторам машынаў,
Грошы некалі згінуць дарма,
Толькі розум магутна няспынны,
Толькі песьні граніцаў няма.
Заглядзецца б у возера чыстае
Ды заслухацца ў песьню над ім,
Ў непакорную, у наравістую,
У такую сьвятую, як гімн!
|
|
