Чорным узорам на дрэвах бязьлістых воранаў зграя вянкамі лягла. Гракаюць, гракаюць раньнем імглістым чорную песьню над цішай сяла. Птахам лістоты шкада сакавітай, ветрам сарванай зь вясёлых галін, коласа ў полі, забытага, жытняга, што галаву на камень схіліў. Можа, праводзяць? А можа, вітаюць хмары са сьнегам, з марозам вятры? Кружацца, кружацца – не адлятаюць... Чорная графіка сумнай пары.
|
|