Вясеньняя ночка,
Як стой, праляцела,
I раніца зь неба
Сплывае нясьмела.
Сьвет яснасьці ўзмахам
Пачаў дзянёк новы;
Хаваюцца з страхам
Начніцы і совы.
Мільённая зорак
Сямейка заснула,
Праменьнямі сонца
З усходу міргнула.
Туман зь сенажацей
Плыве, расьсяецца;
Звон пута чуваці,
Начлежнік пляцецца.
Ад птушыных песень
Лясы загудзелі,
I лісьце, і травы
Ад росаў зардзелі.
Прачнуліся вёскі,
Дым з комінаў вале;
Асьверы, павозкі
Скрыпяць недзе ў далі.
А сонца ўсё вышай!
Жыцьця ўсюды болей...
Плугі і бароны
Зашурхалі ў полі.
Рыкае скацінка,
Іграюць жалейкі;
Над цэлай мясьцінай
Стаіць гоман нейкі.
Ўсё йграе й ззывае
Да працы – аж міла...
Куй, браце, жалеза,
Пакуль не астыла!
[1906–1910]
|
|
