Падглядваць чужыя сьлёзы
I зьвязваць пачуцьці дротам,
А тое, што будзе потым, –
Ня важна і не сур’ёзна.
Зь дзіравым сумленьнем зжыцца
I крыўды зьбіраць употай,
А тое, што будзе потым, –
Далёка, гадоў праз трыццаць.
Хоць крышачку мысьліць – млосна.
Пасуньцеся там, пад плотам!
А тое, што будзе потым, –
Тады, калі будзе позна.
|
|
