Жыцьцё ў пераходах застыла скалечана,
На ложках бальнічных жыцьцё распласталася,
Бяздумна чакаючы поклічаў зь вечнасьці,
Рызьзём прыкрываючы меціны старасьці.
Жыцьцё, што калісьці свабодай валодала,
Павінна цяпер перад іншымі кланяцца,
I мрояцца вочы тужліва-халодныя
На плітах мармурных і помніках каменных.
|
|
