Жнівень прыйшоў па мяне.
Жнівень прыйшоў памяняць
Дождж на сьнег,
Сьнег на сьмех, сьмех на грэх.
Ці варта чакаць,
Лічыць да пяці і ісьці
Лячыць ад чужых дамоў
Сябе і свае сьляды?
Горад пад колы аўто
Трапіў і раптам зьнік.
Стомлены праваднік
Пытае цябе: «Ты хто?»
Цягне ў вакзал цягнік.
Зараз глыне вакзал.
А ты, ты ня ўсё сказаў
I ўсё баішся сказаць,
Бо ў жніўні салодка спаць,
Бо сьнег адзінока зьбег,
Бо грэх нібы той арэх...
|
|
