Ты мне чужы. Як першы сьнег, што хутка тае. Ты мне чужы, як выпадковыя дажджы, І кроў мая, сваёй ахвярнасьцю сьвятая, На твой каўнер зусім па-здрадніцку імжыць. Тваю пятлю з замілаваньнем стрэне шыя, Ды покуль кроў мая дажджыць, хачу дажыць. Ты мне чужы, бо ўсе табе чужыя, Бо мне чужыя ўсе, ты мне чужы.
|
|