Ja – kropla bolu, što paŭzie pa lazie,
Ja – bieły źvier, zahnany ŭ vuściš.
Dziaŭčatki vieršy vyrazajuć z hazet,
Majoj kryvioj farbujuć vusny;
Jany zavabłivajuć śmierć u kryso,
Nia lubiać žabak dy vustryc,
Padłik pasiečanych viaduć vałasoŭ,
Bajacca tvaraŭ u lustry.
Siarod pryhniečanych strašennaj krasoj
Tabie – taje, mnie – nia toje.
Pradać dazvolena razumnym usio,
Usio dla durniaŭ – śviatoje.
|
|
