Цаглянае цела Пластылiнавыя сьцены
Брыдкi сталёвы гук удару
Яна ўявiла сябе Пiтэрам Пэнам
Чорныя мары Белай ахвяры
Спалi, калi ласка, позiркам, подыхам
Гэты металiчны гук удару
Зь неба, скiнутыя нейкiм волатам,
Ляцяць крыштальныя «супэрстары»
I разьбiваюцца аб яе галаву
Зьлiваюцца з прыкрым гукам удару
Ёй хацелася ўпасьцi ў траву
I марыць.
|
|
