 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
#1
я адчуваю сябе гэроем сьвету
сонца тваё падобнае на манету
маё – на канцэнтрацыю крывавых кропель
пакаштуй майго салёнага сiропу
сьлязлiвыя дзяўчыны глытаюць кветкi
яны – усяго толькi вантробы вялiзнай клеткi
ешце, бессаромнiцы, частуйцеся,
iначай не атруцiцеся!
дрэвы замяняюць паэтам сяброў
ды астатнiя на вiно зьмяняюць кроў
вы, ахвяры валтузьнёвай мiтусьнi!
вы, стваральнiкi трызьненьняў i фiгнi!
хто дажыве да наступнага лета
той праглыне сусьветную катлету
я не iмкнуся змагацца з лайном i брудам
не станецца чараўнiк iмiтатарам цудаў
я буду Iудам у наступным жыцьцёвым сьне
я радзiму прадам за семнаццаць срэбных манет
#2
ты ня ведаеш беларускай мовы
напладзiлася вакол словаловаў
па старонках маршыруюць папяровыя шкiлеты
мы пра тое, пра сьвятое, вы пра вечнае, ПРА ГЭТА!
вы, нахабныя пахавальнiкi й каты,
адшукаць бы атруту для вашай гарбаты!
задыхнуўшыся ад сонечных ванiтаў
iдыёты рыхтавалiся да iспытаў
а на нашыя галовы няшчадна плявалiся хмары
а пад нашымi ботамi кожнай травiнцы хацелася марыць
я ня стану пытацца, дзе твае бадзяюцца ценi,
бо сьвятога ад забойцы складана адрознiць па адзеньнi
што iснуе знутры? гармiдар пачуцьцяў?
твой голас у зарасьцях болю зусiм ня чуцен
выключна пафас, разьдзьмуты на хлусьлiвай паперы,
дасягае неверагодных памераў,
дзе кожны будзе лiчыцца гэроем сьвету
тваё сонца падобнае на дзiравую манету
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
