 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Што бачу? – ўсё ціха, ўсё сьпіць пад няславай...
Ці ж праўда? – няўжо гэта вораг асіліў?
Няўжо ўсе байцы за народную справу
Тыранамі зможаны, леглі ў магіле?
Няўжо ўвесь народ упаў гэтак нікчэмна
I даўся бяз голасу дэспату ў рукі?
Няўжо дух свабоды, дух сілы мяцежнай
Замёр і ня ўскрэсіш ніякай прынукай?
Ці ж мала няшчасьцяў ці ж мала сьлёз мора?
Ці ж мала кайданаў, мучэньняў ня ў меру?
О, не! Штосьці сэрца іначай гавора, –
Я гэтакай цішы ня веру, ня веру!
Так толькі бывае прадлетняю бурай –
I птушка замрэ, й пагляд сонца нясьмелы,
На небе ж зьбіраюцца хмура за хмурай,
I гром заграхоча, і дрогне сьвет цэлы!
14.VI.1907.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
