Не чапайся, панічок!
Жартуй, але ў меру,
Шэпты лісія – набок!
Я табе ня веру.
Не чапайся ты, аса!
Багацтв не ўдзялю я, –
Ёсьць дзявоцкая краса,
Ўзяць хочаш і тую.
Не чапайся! Не раўня
Табе я, мужычка,
Цябе жджэ недзе твая
Панна-белалічка.
Не чапайся! Ідзі к ей,
Шапчы, весяліся,
Зь ёй і песенькі ты пей,
Зь ёй і абніміся.
Не лапайся! Вы паны –
Ты з жонкаю сваею,
Ўзялі скарб мой вы адны –
Веру ды надзею.
Не чапайся! Ўжо сынка
Песьціш зь беларучкай,
А мужыцкая дачка
Хай гіне, як сучка.
I я згіну сіратой,
Ты, паніч, ня згінеш...
Не чапайся!.. Што з табой?
Стой!.. Куды?.. Што чыніш?!
19.VI.1907.
|
|
