Lehła na sercy hora niadolnaje,
Lehła i mučyć, hniacie,
Ŭ dumkach zamiorła žalba niavolnaja,
Bol niespažyty ćvicie.
Dzie ja ni kinusia, ź pieśniaj ni vyletu, –
Vychadu, ściežki niama...
Lodam haściniec moj vybity, vyłity, –
Lod – jak mahiła sama.
1907
|
|
