|
Na matyŭ chaŭturnaha maršu
|
Huki ŭračystaha maršu chaŭturnaha
cicha ŭ pavietry imhłistym płyvuć.
Sercy ad śvietu niavietłaha, chmurnaha
ŭ śviet niespaznany, tajomny viaduć.
Huki trymciać, napłyvajuć, źłivajucca,
płačuć, rastuć, ad ziamłi adryvajucca.
Ź imi – i serca dryžyć:
dosi ŭžo, dosi ŭžo žyć!
Što nam z žyćcia niedarečnaha, sumnaha,
ź łišniaha dnia, što, jak rešta, nia zhas?
Laž adpačni, dzicianio nierazumnaje,
z dolaj zmahacca nia moc i nia čas.
Huki chaŭturnaha maršu ź joj, dolaju,
dobraj, błahoju – nia chočuć hulać.
Čuješ? Cichoj załivajuć patolaju
serca, i vosień, i žalby halla...
Dosi ŭściaž ščaścia šukać pa asiełicach,
ščaście ž ludskoje, jak kazki, – mana.
Ledźvie, badziažnaje, niedzie asiełicca, –
niechta parupicca ŭraz adahnać...
Dosi ž... A huki trymciać, raźłivajucca,
płačuć, rastuć, ad ziamłi adryvajucca...
Ź imi i vosień dryžyć:
dosi ŭžo, dosi ŭžo žyć...
Što ŭ toj niaznanaj krainie za chmarami
moža synoŭ čałaviečych źlakać?
Mała ich pošaści, vojny z pažarami
biłi, až ślozy płyłi, jak raka?
Tam ža – ni ślozaŭ niama, ni haračaha
bolu, kałi – niama jak pamahčy.
Tam, jak kałiści hadami dziciačymi,
voźmucca sny našy dušy lačyć.
Čuješ... jak poščaki maršu chaŭturnaha
cicha ŭ pavietry imhłistym płyvuć?
Sercy ad śvietu niavietłaha, chmurnaha
niedzie ŭ niaznanuju daleč viaduć?
Huki trymciać, napłyvajuć, źłivajucca,
płačuć, rastuć, ad ziamłi adryvajucca...
Ź imi i serca dryžyć:
dosi ŭžo, dosi ŭžo žyć!
1921
|
|
