Oj vy, kazki, kazki-čary!
Iz nadzionnasciaj zudaryć
vas – i treski palatuć!
Kab nia vy, ci mała ŭbohich,
niechlamiah, u paŭdarohi
pazryvałi b kałitu,
zaviarnułi, nie dapiałi,
patapiłisia b u žałi,
źviahaj ściatyja, źlahłi?
A pad vašaju atrutaj
choć navomirh skinieš puty,
ŭbačyš kazku j na ziamłi!
Dremle bahna... Na bałota
ŭžo kładziecca pazałota,
zyrka čyrkaje vadu –
miesiac heta ŭźniaŭ pavieki,
na bary zirnuŭ, na reki,
na dubrovaŭ čaradu.
Tam, dzie zhrudziłisia ŭ zmroku
vierbałoz, tryścio, asoki,
kački bjucca na načleh,
młyn lažyć, jak voz pałovy,
i vačmi ślapymi łović
tuju zorku, što śpialej.
Młyn – nia młyn... Strachi – nizvańnia,
vietruhi źmiałi, nia siańnia
učarnieŭ, pryhnuŭsia zrub,
i daŭno zdubieła koła,
ŭžo nia snoŭdaje naŭkoła,
kab nadrać na kašu krup.
Dy nia śpiać u siencach ścieni:
ŭnočy ŭ poŭniu chtości pienić
pienu ŭ zastavie suchim,
niechta iskry ŭ ciemry kresić
i rahoča ŭ ciomnym lesie,
nasypajučy miachi...
Dy nia hodzie, na zachodzie
ŭletku, ŭ lotnym karahodzie
jmknuć tudy rusałki – pić,
a napiŭšysia udosyć,
češuć chmiel zialony kosaŭ,
až, jak šoŭk toj, zarypić...
Noč nasoŭvajecca z boru,
žaby rypu ŭtorać choram,
hostra tchnie bahińnie, tchla...
I tady voś tamka zvody,
zdani, strachi z-pad kałodaŭ
vypaŭzajuć spakvala!
Kažany tapyrać vušy:
ci nia roj šumić dzie mušy,
kryłaŭ strymłivajuć hon,
sovy vuchkajuć panura
ź vieršałinaŭ drevaŭ burych
na zahubu, na praklon...
Tam, apoŭnačy biazzornaj
vadzianik vyłazić čorny,
brucha mokraje skrabie
i rukoj śłizkoj, zialonaj
vieje žvir na chleb nadzionny
vadzianisie i sabie.
Tam... sam śłivień, u karonie
załatoj na śłizkaj skroni
z bahny, skrut u skrut, paŭzie,
spornik źmiejem pramianistym
znosić hrošy dy manisty,
znaje schovy, bałazie.
Tam lasun idzie u skoki
ź lesavicaj krutabokaj,
viekaviečny maładzion!
Maładzik tam viedźmy sočać,
zielle jrvuć pa rosnaj nočy,
čorny, zły, atrutny plen...
Dy, kałi piavun harłasty
prapiaje u vioscy, – šastać
u bary ścichaje ŭsio.
Cicha znoŭ... I tolki zory
hładź bałotnuju suzorać
dy kałyšycca tryścio.
1921
|
|
