Pryskam pyłaje i žaram, Žaram dryžyć, zichacić, Jak by śviet viečnym pažaram Choča abniać i spałić. Zvuhłiła vysi-zahony, Zvuhłiła doły-łahi, Zavałakła les zialony Ŭ čornyja dymu kruhi. Ściežki zasłała ahnicaj – Biełym piakučym piaskom, Vyssała rečki-krynicy, Ŭ dno ich zirnuła ahniom. Savanam bledna-zamhlonym Śvietu dušu spaviła, Potam kryvava-čyrvonym Vočy ziamłi załiła. Kryk-žalba vyrviecca z hubaŭ K soncu z płakučych hrudziej, – Sonca zijaje zahubaj, Sonca śmiajecca, jak źmiej.
1911
|
|