Ня папе рымскаму служу
I не «сьвяцейшаму» сіноду!
Я аддаю сваю душу
Свайму няшчаснаму народу!
I маіх песень судзіць сказ
Ня вам, ня вам, хрыстапрадаўцы!
Бо той, што прыйдзе, лепшы час
На вас пятлю наложыць, здрайцы!
Вы ўсё на свой манэр, капыл
Жадалі б зьвесьці, атуманіць,
Жывых ўсіх на трупоў з магіл
Перахрысьціць і апаганіць.
Лет сходзіць тысячы дзьве ўжо,
Як вы гандлюеце Ісусам,
I ўсе ў пятлю – нутром вужоў –
Цягнуць жадаеце прымусам.
Вы – для вітаньня ў чорнай хвале,
Для мітраў, персьняў і тыяраў –
«Інакамысьлячых» каралі
Крывёй, крыжамі і пажарам.
Свабодзе, брацтву і сьвятлу
Калісь мо' звалі вас на службу, –
Вы ж крывапіўцам, срэбру, злу
Запрадаліся ў вечну дружбу.
I вы свой важыцеся суд
Свабоднай думцы выдаваці;
Вы, што ўзьвялі у сьвятасьць кнут,
Сябе зьмяніўшы на пракляцьце?!
1911
|
|
