Nudna... Štości łomić kości,
Nyjuć žalem hrudzi,
Na nadvorje vyjdu, hlanu,
Mo uciešniej budzie.
Ŭziaŭ apratku, kinuŭ chatku,
Na siało vychodžu,
Tam-siam łažu, svata, svaćciu,
To kumu znachodžu.
Pad vakonca, dzie bolš sonca,
Dzievački syšłisia –
Družka ŭ družku, jak sasonki,
Paziraj – dzivisia!
Brovy, vočki, hubki, ščočki
Až zavuć k pakusie,
Hrudzi pulchny, jak pampuški,
Nie adchodź – lubujsia!
Oj, dziaŭčatki! choć vy hładki,
Byccam malavany, –
Nie chacieŭ by ja papaści
Ŭ vašyja kajdany.
Z vami žarty – nie z paŭkvartaj,
Zhinuŭ – tolki hlanuŭ,
Budź pry pamiaci, ćviarozy, –
Z vami budzieš pjany.
Z serca ranak i žadanak
Nia zbyć i siakieraj;
Ci byŭ z vami, a ŭžo hinieš, –
Lubiš vas biaź miery.
I achvoty da raboty
Nie prydbaci z vami...
Och, svaju viałiku siłu
Znajecie vy sami!
1907
|
|
