Косы зьвіняць... Сьпеўна ўзносяцца зыкі, поўняць жыцьцём жаўтацьвет-сенажаць майстры дзіўныя зь нязнаных музыкаў, косы зьвіняць... Кмена пах цягне па мокрых пракосах, водарыць сенам у пухкіх капах! Дыхае поле у сонцавых косах, кмену йдзе пах... Песьню жанкі запяялі нясьмела, і – звоніць уся сенажаць, з гукамі – ўдалеч, здаецца б, ляцела... Косы зьвіняць...
1925, Доры.
|
|