U žytoch raśćviłi, raśćviłi vasilki... Na prastorach šyrokich, nia našych paloŭ, miž maŭkłivych, zialonych jašče kałasoŭ, na čužackaj ziamłi raśćviłi. Raśćviłi, pa uzhorkach piasčanych biahuć... A ŭnizie, pad haroj, zielaniejuć klany, asypajucca jabłyny – ślozy viasny, i ćvituć vasilki i ŭ łahu. Kraski lubyja, pamiatki inšych pałos, biełych dzičak na miežach, ściažynak-šlachoŭ, kraski – pamiatki pieśni zvankich žaŭrukoŭ pad pavietkaju sinich niabios... Tam, u rodnych paloch, vy nia hetak ćviłi, hetki sum nie imhłiŭsia u vašych vačoch, hetak chutka vaš stan nie chinuŭsia, nia soch, kraski rodnaj, dalokaj ziamłi!
24.XII.1924.
|
|