Nad miestam u połymi biełym
žaleznaje recha staić
i ciahnie biaskonca, dadzieła
ciahuča-piavučuju nić...
My topčam rytmična i hułka
asfalty, nas honić paśpiech,
pad nami kamieńnie zavułkaŭ
zihzahami značyć svoj bieh.
Nad nami – betonaŭ štodzionnaść
i šeraść panuraja ścien,
nad nami niabiosaŭ zialonaść
parezałi sietki anten,
my słuchajem voŭčyja pieśni
sirenaŭ i homany kram,
dzie skroź zapalajecca j čeźnie
ździčełaja čyrvań reklam,
my dychajem horkaj benzinaj,
muroŭ abminajem rady
dy jmkniom naŭzdahon i hadzinam
i dniam, nieviadoma kudy
biažym... i u smazie piakučaj,
što honić cikaŭnych nas žyć,
nia bačym, što nitkaj błiskučaj
viasna u pavietry dryžyć,
nia bačym, što hnutkija łozy
ŭžo srebny razmotvajuć puch,
što dzieś, pa-za našaju prozaj, –
praŭdzivaja radaść i ruch!
1935
|
|
