Miesiac mokry i srebny vyłazić z bałota...
Raschinajučy hušču pasochłych čarotaŭ,
pa-nad čornaj vadoju, błiskučy j charošy,
łičyć zołata žoŭtaje, zołata hrošaj,
i kidaje miadzianuju reštu niadbała
u śłizkuju vadu, dzie ŭžo skarbaŭ ci mała.
Za bałotam, za šlacham, pad ciomnaj siarmiažkaj
horad dychaje chrypła, zadyšłiva, važka...
Ŭ viečnym hrukacie, skryhacie j stohnie kamiennym
łičyć hrošy ci hrošy šukaje niaźmienna,
a błiskučuju reštu, zusim biesturbotna,
hetaksama špurlaje ŭ śłizkoje bałota...
1935
|
|
