Dosyć, jak zierni paciorkaŭ,
pierasypać u dałoniach
žal zaplaśnieły i horki,
smutak sałony.
Dosyć –
davołi pa horła
dumak hałodnych ab stravie,
słoŭ ab kryžoch,
ab pamiorłych,
zhasłych biaz słavy.
Kińma chistacca, zavodzić
śledam ślaźłivaj zaviei,
ŭ novym z kareńniami hodzie
znojdziema, złovim nadzieju,
mocna zaciśniem u žmieni,
bolej nia puścim u vyraj,
chaj
z sercaŭ vydzieŭbie ścieni.
I –
dni rasstupiacca šyraj,
kroŭ varam dumki abvaryć,
ruki uźnimucca j hrudzi...
Kpić budziem z kryŭdaŭ, udaraŭ,
chaj dalej budzie, što budzie!
1942
|
|
