РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Натальля Арсеньнева
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
З камарынай песьняй
Ледзь астыг над руняй маладою
залаты, гарачы жвір зары, –
пацягнулі зь песьняй камары
у лагі,
            ўпівацца сырадоем...
І чамусь –
                      надумалася й мне
скінуць з плеч штодзённасьці пастронкі
й з камарынаю гурбою звонкай
патануць у цёплым тумане...
Бо дадзела
                      ўсьцяж па нечым плакаць,
у далонях крыць настылы твар,
кажны страх,
                            і крыўду,
кажны ўдар
перажоўваць сто разоў, як жваку.
Збрыдла жар надзей з-пад друзаў выграбаць,
і назад пужліва аглядацца,
і цярпець,
                      каб хіжым рыжым пацам
грызла сэрцы нам зьмярканьнямі журба...
Не, дарма!
                      Нас выстругаў калісьці
не зь мяккой, струхлелае асіны кон,
але з дубу моцнага, пад звон
рэзвых ветраў і буйнога лісьця.
I таму –
                  ня ў дол, а дагары
мы глядзім, зрадніўшыся з жудою,
хай плывуць над руняй маладою
зь недапетай песьняй
                                                камары...
 
1943, Менск.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.