 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
#1
Пан грае на валынцы, бо
Сырынга ператварылася ў авечку
So я чую сьпеў у калідоры
Is ён твой – ці гэта ветру сьпеў?
Right, я згодны, гэта неістотна,
If цябе злавіць я не пасьпеў.
Neither nor сказаць у калідоры
Go туды, і ты пабачыш зоры
And пачуеш мой ці ветру сьпеў:
do-o-o-o-o-o-o-o-o –
#2
Пан грае на горне, бо
Сырынга ператварылася
ў катушку меднага дроту
(Mэрэт Кэйзі)
Гонар хлопчыку Марату,
Marat Kazey’s our hero.
Атрымаў фашыст гранату –
Marat Kazey’s made him zero.
Bombs are exploding over a head,
Marat Kazey is never dead.
Bombs are exploding over a head,
Marat Kazey is never dead.
Адзін фашыст залез на дрэва.
Marat Kazey lives forever.
А вартавыя зьбеглі з паста.
Marat Kazey superstar.
Bombs are exploding over a head,
Marat Kazey is never dead.
Bombs are exploding over a head,
Marat Kazey is never dead.
Усім астатнім быў пізьдзец!
Marat Kazey kills skinheads.
А каму недастаткова –
Marat Kazey is over and over
And over and over and over
Again!
Бомбы рвуцца ў галаве.
Марат Казей заўсёды жыве.
Бомбы рвуцца ў галаве.
Марат Казей заўсёды заўсёды
Заўсёды заўсёды
Заўсёды жыве!
Marat Kazey made me crazy
Marat Kazey made me crazy
Marat Kazey made me crazy
Marat Kazey made me crazy
#3
Пан грае на сынтэзатары “Ямаха”,
бо Сырынга зрабілася плястыкавай скрыняй
З посьвісту ветру сынтэзую тваё аблічча.
Хай кажуць, што ты мёртвы дух –
Тваё цела жывое й цёплае.
Сынтэзую твой гнуткі стан зь вербалозу.
Хай кажуць, што ты не ад сьвету жывых –
З табой буду жыць.
На лузе калгасны падпасак Ху
Зь “Ямахі” сынтэзуе жалейку.
І ці скажа які пустадомак,
Што ў ягоных каровак
Несапраўднае малако?
#4. Пан грае на барабане, бо
Сырынга засталася Сырынгай і не
захацела сьпяваць
Тое, што я граю на барабане,
Яшчэ не нагода пісаць гукаперайманьні
(Там-та-да-да-да-да-да-дамм!)
Таму што мой барабан незвычайны.
Таму што мой барарарабабабан
гучыць ня так, як звычайны,
Ня можа ён гучаць, як звычайны,
Калі ўлічыць, з чаго яго зрабіў Паннн.
Не, ён яе не забіў.
Яна проста не захацела сьпяваць у опэры.
Для гэтага ў яе проста не было здольнасьцяў.
Яна не захацела пайсьці ў рэпэры.
Яна сказала: я лепш памру – і памерла.
А Пан плакаў.
А Пан хадзіў пануры.
А Пам зрабіў барабан зь ейнае скуры.
І ў яе зьявіліся здольнасьці
Сьпяваць, як дождж па вясновым лёдзе,
Як нябесная птушка,
Як сонца на ўсходзе
(яно сьпявае, калі прыслухацца).
Ня ведаю нават, з чым параўнаць гэты барабан.
Маўчэце, опэрныя сьпявячкі.
Вы побач зь ім – прачкі.
Маўчэце, нябесныя хоры,
Гнілыя вам у рот мандрагоры.
Маўчэце, аркестры,
Выгнаныя з кансэрваторыі ў мінулым сэмэстры.
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга
(А я нават не дакранаюся да яе пальцамі).
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Калі на ёй грае Пан.
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Гэта я вам кажу, сама
Сырынга.
Слухайце, як сьпявае
Сырынга
Сырынга
Сырынга,
Найлепшы ў сьвеце
Барабан.
#5
Пан ня грае, ён апынуўся
раптоўна забітым, таму што
Сырынга зрабілася дынамітам
А ўсё.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
