 |
RODNYJA VOBRAZY
|
|
Vobrazy miłyja rodnaha kraju,
Smutak i radaść maja!..
Jakub Kołas
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Maleńkija skryvaŭlenyja ručki
ciahnuć knižku z pałicy.
Maleńkija skryvaŭlenyja ručki,
ale tolki adna.
Brudnyja vałasy i kryvavyja vačnicy.
Mnie žachłiva, ale za śpinaj ściana.
A pierad nosam taksama ściana,
Sa stołi vałicca vapna,
cicha i trapna,
jak nikołi raniej.
Što rabić?
Katałožnyja skryni
vytyrkajucca z roznych bakoŭ,
bjuć macniej i macniej,
panabiłi mnie huzakoŭ.
Nohi macajuć bibłijohrafy
ŭ vyhladzie pacukoŭ.
Šlach da vyjścia adrezany!
Bibłijatekarki ŭ vyhladzie kažanoŭ
znoŭ i znoŭ
siadajuć na vočy, błytajucca ŭ vałasoch,
raździrajuć kipciami skuru,
škumatajuć u makulaturu.
Voś, viatryskam pierapiarezany,
parkiet prabivaje VAJu! –
knižki za im, jak ptuški,
drapiežnyja pažyralniki padły,
prahna vydzioŭbvajuć kiški,
na padłohu kidajuć miasa,
truščać kostki...
HETA SON!
Ja raźbivaju
škło ŭ vaknie!
Zvon!
Pračnucca! Terminova treba pračnucca!
Heta son! Ale raptam čužy?
Niejkaj Marfy abo Prakopija?
Mianie režuć šyrokija vohniennyja nažy.
Niechta robić ź mianie kserakopiju!
Marfa! Marfačka!
Abudzisia!
Prakopka!
Ja kardonnaja kartka.
Ja čornaja kropka.
Ciažka dychać.
Ja ničoha nie adčuvaju.
HETA SON! Ale raptam... O Boža!
Raptam niechta daŭno nia śpić,
Tolki son nia moža spynicca? Ja
nia vyratujusia, mnie nia žyć...
Nie!
Nia treba!
Ratujcie!
MIŁICYJa!!!
|
|
|
|
Padabajecca
Nie padabajecca
|
|
|
2009–2020. Biełaruś, Miensk.
|
|
|
