РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Натальля Арсеньнева
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Прыйдзе час
У чаромхавай у мяцеліцы,
у бярозавых туманох,
па загуменьні, па аселіцы
слала дзеўчына палатно.
I піло яно росы цёплыя,
плынны, сонечны, жоўты мёд.
Мела дзеўчына працы з коптарам,
ды й турбот ня менш – ля гумён.
Ці кідаць усё чорту лысаму,
прад навалаю уцякаць,
ці застацца мо
і пад прысакам
куль і зьдзекаў жыцьцё сукаць?
Шкода скрыні цяжкой, пасажнае
з дыванамі у шмат нітоў,
мірты буйнай... А як адважыцца
кінуць край свой,
сваіх братоў?
Ды смугою далечы хмарацца,
глуха шыбы ўначы бразджаць,
з крыкам кружаць над хатай галіцы,
рэжуць сэрцайка без нажа...
I... зьвіліся палотны трубамі –
хай нябеленыя ляжаць.
Запрагай каня, бацька, й лубінам,
нацянькі, на шлях выязджай!
Чым зь нядоляй пазнацца жорсткаю,
лепш, як прыйдзецца, –
і пагалець,
мо упоперак горла косткаю
і ня ўстане чужацкі хлеб?
Прыйдзе ж час,
прыйдзе час –
па аселіцы,
у бярозавых туманох,
у чаромхавай у мяцеліцы
будзем зноў мы слаць палатно!
 
1944, Бэрлін.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.