РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Натальля Арсеньнева
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Лепш піць да дна
Лісьцё – віхор іржавых зор –
над шахаўніцай вуліц кружыць...
Каб як лучыць у іхны хор
і нашым душам недалужным!
Каб навучыцца пазіраць
на ўсё, што робіцца, –
                                                  з узвышша,
з усьмешкай боль пякучы браць,
сьпяваць,
                      хоць крыўда сэрца крышыць!
Мінаць калекаў і сьляпых –
як навакольле – зь лёгкім сэрцам
і не кідацца ніцма ў пыл
ні прад жыцьцём,
                                      ні перад сьмерцяй!
Ці ж гэтак цяжка ізь лісьцём
пусьціць на вецер і пачуцьці?
Пачуцца тут адно гасьцём,
нічым ня зьвязаным,
                                              ня скутым?
Тады –
              жылі б мы, балазе,
і парасталі ў поўсьць і сала,
і сьпін ня гнулі б у тузе
ні прад Хрыстом,
                                      ні прад Ваалам.
Адно –
                ці б гэта нам дало
дасюль нязнойдзенае шчасьце,
ці з сэрцаў скінула б далоў
усё, што ўсьцяж яго нам засьціць?
I ці тады,
йдучы паўз нас,
паэтаў, сьвет бы ўсьлед ня кінуў:
«Чым гэтак жыць,
                                      лепш піць да дна
бяду і зьдзек
                          або і згінуць!»
 
1944
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.