Minaje hod stary...
Padchodzić moŭčki novy.
Ci spadziavacca nam čahości ad jaho?
Nia kažny ž u siło ci spor ci dolu złović,
choć skočyŭ by pa ich, zdajecca, u ahoń.
Minaje hod stary...
Pryhretyja čužynaj,
dy mierznučy usio ž, my ź im źłistałi dni.
I šmat kamu jon z ruk apošni kozyr vyniaŭ,
i šmat,
oj, šmat kaho –
i źvioŭ i spadmaniŭ.
Nam strašna zapraŭdy iznoŭ u niešta vieryć,
iznoŭ ab niečym śnić,
iznoŭ z tuhi hibieć.
O, Baćkaŭščyna, lubaja biaź miery,
ci złučyć novy hod vyhnanych –
i Ciabie?
Minaje hod stary...
Nadchodzić novy, lepšy,
źniavieranyja, ŭsio ž my vierym prahna ŭściaž.
Chaj hety novy hod choć trochi nas paciešyć –
bahasłaŭlony j jon,
i viečny čar žyćcia.
1947
|
|
