Простым мы словам зь сьветам гаворым, Песьні аб цяжкай творым нягодзе, З думкамі рвёмся к сонцу і зорам, Рвёмся к свабодзе. Простая нашых прадзедаў слава, Хоць апаганена мудрым чужынцам; Шлі, ідзём далей ўлева ці ўправа – Простым гасьцінцам. Сьвет там выдумкі хітрыя знае – Троны, кароны, вісельні, кулі, – Выдумаць гэта мы ў сваім краі Неяк мінулі. Летась нягодна, сёлета горай Проста жылося, проста жывецца, Красьці ж ня пойдзем, хоць у каморы Кожны к нам прэцца. Нас гадавалі віхры і ночкі, Крыўдай паілі нас ад пялёнкі – Толькі ж папросту мы ня йшлі ўпрочкі З роднай старонкі. Хочам папросту, каб лепш ручыла Нашым хацінам, нашым прыплодам, Каб стаць раўнёю славай і сілай Іншым народам. Проста жывём мы, як доля лучыць, I крывадушыць не прабавалі... Просім папросту: кіньце нас мучыць, Ляхі, маскалі!
1912
|
|