Zialenicca hallo...
Mnie lohka, chaj ad pracy
ščymiać i nyjuć palcy...
Dola ŭžo takaja,
dy radaści majoj niama dzie razhulacca,
mury, mury, mury zusiul jaje ściskajuć.
Niama jak pryvitać viasnu,
dušu narościež
joj adčynić, napicca sonca, sini.
Jana tut, jak i my, vandroŭnica i hościa,
ŭciakaje, ledź łistom akryjucca hałiny.
Mo chočacca i joj pa-haspadarsku, žmieniaj
jačmień bujny ź siaŭni raśsiejać pa betonie,
miakkuju hlebu zbaraźnić,
dy j ścieniu
ziamłi niama nidzie,
adno kamieńnie zvonić.
Niachaj sabie,
jana, viasna, u sercy, ŭ pieśniach,
viasna ŭva mnie, jaje nichto ŭ mianie nia voźmie.
I ci źbiarecca plon,
ci son udasca ździejśnić –
zialenicca hallo,
i viecier tvar baroźnić!
1950–1952
|
|
