Зайшло ўжо сонейка, цень лёг на гонейка, Ўецца туман сенажацяй, Выйдзі ж, дзяўчынка, выйдзі, галубка, Ў садзік ка мне пагуляці. Хвілямі шыбкімі ў цені пад ліпкамі Час нам праходзіці будзе; Бачыці будуць зоры і месяц, Бачыць ня будуць нас людзі. Казкамі дзіўнымі будуць галінамі Ліпкі шумеці, дзівіцца, Будзе прыветліва пець салавейка, Буду – слугой, ты – царыцай. Радасьцю, ўцехамі пад ліпак стрэхамі Будзе нам доля ў ноч гэту, Сэрцавы струны ўдарым каханьнем На зайздрасьць цэламу сьвету. Выйдзі ж, дзяўчынка, выйдзі, галубка, Ў садзік ка мне пагуляці; Ўжо зайшло сонейка, цень лёг на гонейка, Ўецца туман сенажацяй.
[1906–1912]
|
|