Nie chaču ja žonki
Nie z svajoj staronki,
Jak ja – bahaciejšaj,
I jak ja – mudrejšaj.
Ja vaźmu takuju,
K jakoj lubaść čuju,
Što mianie palubić,
Jak siabie samuju.
Budziem ź joju žyci
I dolu chvałici,
Vieści ład u chacie,
Dzietak hadavaci.
I tak žyć pa pravie
Ŭ dobraj budziem słavie,
Pokul chaŭturoŭ nam
Złaja śmierć nia spravie.
[1906–1912]
|
|
