Зазьвіні ты, як звон, і удар, як пярун, Песьня наша, як воля, магучая! Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун, Хай нясуцца ў сьвет рэхі грымучыя! Хоць нуды ў табе шмат вылівана сьлязьмі, Дума-песьня ня хітра складаная, Але нашая ты: недруг, спробуй, вазьмі!.. Ты ня можаш быць, песьня, скаванаю. Як на небе зара ці як думка ў душы, Не скуесься няволі ты путамі: Ты, як той салавей, зазьвініш і ў глушы, – Запяешся людзьмі і закутымі. Пей жа, песьня, дзень, ноч, песьня, родная нам, Апявай жыцьцё наша праклятае, І зайграй ты па сэрцу хоць раз бедакам, Наўчы, як знайсьці шчасьце багатае. Зазьвіні ты, як звон, і удар, як пярун, Песьня наша, як воля, магучая! Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун, Хай нясуцца ў сьвет рэхі грымучыя!..
[1907–1912]
|
|