РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Песьня
З народных матываў
Ах, адкуль жа гэта вестка,
Што удовіна нявестка
Мужа роднага зраклася
I чужому прадалася,
      Як пайшоў муж на вайну
      У чужадальню старану?
 
Спадабала маладога,
Як яшчэ ў жыцьці нікога, –
У садочак зь ім хадзіла,
Зоркі ясныя сачыла.
      Не знаходзіла аднэй,
      Што сьвяціці мела ей.
 
А удоўка сыну піша,
Што нявестка ўжо калыша
У калысачцы малое
Не яго, але чужое...
      Прыязджай хутчэй, сынок
      Бяры жонку пад замок!..
 
Не бядуй, удоўка-маці, –
Ўсёй бяды не зьбедаваці –
З чужадальняе старонкі
Сын твой вернецца да жонкі,
      Будзе суд над ёй судзіць,
      Як з другімі ў сад хадзіць.
 
Стаў пісьмо сынок чытаці,
Што пісала ўдоўка-маці;
Каня быстрага сядлае
I дахаты пасьпяшае,
      Дзе яго чакае ўжо
      Маці, жонка і дзіцё.
 
Як прыехаў ён дадому,
Ня йшоў кланяцца нікому,
Толькі жонку сваю ўбачыў,
Як над дзіцем горка плача, –
      Даставаў ён востры меч,
      Галаву зьнімаў ёй з плеч.
 
З маткай роднаю страчаўся,
Не вітаўся, не прашчаўся,
Не маліўся Спасу-Богу,
Зноў каня сядлаў ў дарогу, –
      Зь ветрам буйным ехаў жыць,
      Галаву навек злажыць.
 
1913
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.