Знаем мы навуку, Знаем не адну: Дзедаў дзед праўнуку Перадаў свайму... Ўстаці рана-рана, Позна легчы спаць, Працаваць дап'яна, Ў поце працаваць. Што было учора, Мець ва ўсім гаду, Сеяць зерне-гора, Жаць жніво-бяду. Абіваць парогі Сыценькім людзям, Кланяцца у ногі Злыдням і трутням. Беспрыпыннай зданьню Мераці зямлю, Віць па прыказаньню Сам сабе пятлю. Ў брэдняў верыць кучы, Ў што ня вера той, Хто нас гэтак вуча Летам і зімой. Ў родным краю, ў хаце Быці чужаком, Праўданькі шукаці Ў брата кулаком. I душу, і сэрца Весяліць карчмой, А як ліха ўпрэцца, Падружыць з турмой. З боскага суджэньня Без пары сканаць, За ўсе тут мучэньні Ў пекле мук чакаць. Гэткую навуку Знаем не адну, Дзедаў дзед праўнуку Перадаў свайму.
1913
|
|