Знаем мы навуку,
Знаем не адну:
Дзедаў дзед праўнуку
Перадаў свайму...
Ўстаці рана-рана,
Позна легчы спаць,
Працаваць дап'яна,
Ў поце працаваць.
Што было учора,
Мець ва ўсім гаду,
Сеяць зерне-гора,
Жаць жніво-бяду.
Абіваць парогі
Сыценькім людзям,
Кланяцца у ногі
Злыдням і трутням.
Беспрыпыннай зданьню
Мераці зямлю,
Віць па прыказаньню
Сам сабе пятлю.
Ў брэдняў верыць кучы,
Ў што ня вера той,
Хто нас гэтак вуча
Летам і зімой.
Ў родным краю, ў хаце
Быці чужаком,
Праўданькі шукаці
Ў брата кулаком.
I душу, і сэрца
Весяліць карчмой,
А як ліха ўпрэцца,
Падружыць з турмой.
З боскага суджэньня
Без пары сканаць,
За ўсе тут мучэньні
Ў пекле мук чакаць.
Гэткую навуку
Знаем не адну,
Дзедаў дзед праўнуку
Перадаў свайму.
1913
|
|
