РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Зь вячэрніх дум
Як нябеснае згасьне за лесам сьвятло,
А ноч крыльле распусьціць па ўсёй Беларусі,
Штось мне шэпча: ідзі! Я іду за сяло
I на ўзгорку пад крыжам паклонным саджуся.
 
Счараваны вячэрняй глухой цішыной,
Прыслухаюся шэпту далінаў і гораў;
Недзе-недзе губляюцца нікла са мной
Задуманыя вочы ў нязгледным прасторы.
 
Тонуць думы ў спакоі трывожна-сьвятым,
Над зямлёй расплываюцца з сумнай цямрыцай
Аж да высі, што макам мігціць залатым –
Мільёнамі зор без канца, без граніцы.
 
Ночна-сонная даль мае мову сваю,
Былі зьяўныя шорахам тайным складае,
Песьню зь небам снуе – праслаўляе зямлю;
Ў песьню лучыцца гэту душа маладая.
 
Аб квяцістым зямнога жыцьця харастве,
Аб праменьнях, што долю галубяць людскую,
I аб зь сілай благою пабеднай бітве
Чую голас прарочы і ў думках мяркую...
 
Гледзячы, як загон наш калосьсямі сьпеў,
А сявец яго радасна з сонцам сваіўся,
Песьню далі і неба таксама я пеў,
А калі?.. Знаць, тады, як яшчэ не радзіўся!..
 
1913
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.