РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Коціцца крыніца...
Коціцца крыніца,
Коціцца далёка,
А над ёй бядуе
Вольха адзінока:
 
– Ой, плывеш ты, рэчка,
Бурна і прасторна,
А я прыкавана
Да зямелькі чорнай!
 
Рэчка адказала:
– Хоць плыву, ня ўстою,
Але берагі мне
Не даюць спакою.
 
Жалілася вольха
Ветру сваёй доляй:
– Ты – свабодны, вецер,
Я жыву ў няволі.
 
Зашумеў ёй вецер:
– Хоць гуляю вольна, –
Выдзірае лес мне
Вочы беспатольна.
 
Вольха плача далей,
Плача чалавеку:
– Ты жывеш, як хочаш, –
Я марнею ў зьдзеку.
 
Голас чалавечы
Вольсе адазваўся:
– Ты йшчэ хоць бядуеш, –
Я ж – адбедаваўся.
 
Ты хоць ажыўляеш
Выгляд свой вясною, –
Я сплю адналькова
Летам і зімою.
 
1913
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.