– Nu, a jak tabie na słužbie:
Ci raboty mnoha? –
Tak susied pytaŭ, miž inšym,
Janku Kancavoha.
– Ach, nia daj Boh za čužoju
Poŭzać haspadarkaj!
Dzień i noč, jak łuń, taŭkusia,
Jak u piekle Marka!
A susied jamu navučna
Dy pabožna klepie:
– Choć tut trudna žyć, – zatoje
Budzie ŭ niebie lepiej.
– Znaju, znaju! – tak susiedu
Adčykryžyŭ Janka. –
Bokam vylezie mnie ŭ niebie
Heta abiacanka!
Jak patknusia, – ŭraz pahoniać
Da ŭsiakaj raboty:
To siadłaj kania dla Juri,
To čyść jamu boty.
Abo ŭ poŭnač ŭstań i sonca
Zapałi da zołka,
Vytry z pyłu usie zory,
Miesiac vybiel łoŭka.
Zaviadzi mašynu ź vietram,
Papraŭ z doždžam sita,
Nataŭčy u stupie hradu,
Dy jašče nia kvita:
– Papichaj chutčej, had, chmary!
A piarun dzie kinuŭ?
Nabivaj, stralaj! Małankaj
Ściobaj, kab ty zhinuŭ!
Janka tutka, Janka tamka,
Choć ty ŭ piechła prysia!
A prydzirak ad śviatych ŭsich
Kolki naciarpiśsia!..
[1913]
|
|
