Сьвінапас, злавіўшы здрадна У сіло стрынатку, Стаў чытаці ёй маралы (Меў таку ўжо ўхватку). «Ты пяюшка, – так ён кажа, – Сорам мей і ўвагу: Шмат ня пей, ня пей і мала, Ня дай з клеткі цягу! Аб маім пастырскім чыне На'т ня думай брыдка, А тым болей – мей шацунак Над маёю сьвіткай». А стрынатка: «Ягамосьцю! Чым ты – знаю болей, Дык пакінь сабе маралы, Мне дай толькі волю!»
1914
|
|