Сярод разьюшаных сатрапаў...
|
Сярод разьюшаных сатрапаў, Паганы зладзіўшы хаўрус, Свае таргуюць і чужыя Табой, няшчасны беларус. Дыхнуць свабоднымі грудзямі Й зірнуць арліна не дадуць, – На ўзьлёты дум кладуць аковы, Як на рабоў сьляпых кладуць. Здушылі, збэсьцілі ўсё чыста У чорнай яве, ў зводных снах, Што ад прыроды шлях свой мела, Што к сонцу мела вольны шлях. На зьдзек прадажныя прарокі I на гніцьцё у царсьцьве цьмы Вядуць аплучаныя тоўпы Пад стогны вечныя турмы. Над пакаленьнем неакрэпшым, Над бедным краем-сіратой Груган з начніцаю сьляпою Банкет спраўляюць чорны свой. Таўкуцца душы скамянелы, Крывавы пот цячэ са шчок, А ўсьлед над імі і за імі Імчацца гібелі наўскок. Нідзе ні ладу, ані праўды, Званы хаўтурныя зьвіняць... О Божа! Ты хоць заступіся Й ня дай дарэшты нам сканаць!
1914
|
|