Сыходзіш ты туды, скуль не прыходзяць,
Але сваіх не забярэш сьлядоў...
О год! такіх, як ты, час рэдка родзіць,
О год! ты першы гэткі зь між гадоў.
Прыйшоў ня з згоды і свабоды весьцяй
I – не ўзьвялічыць праўду між людзьмі, –
Жыцьцё мільёнаў ты прыйшоў затрэсьці,
Шлях вымасьціць свой трупамі, касьцьмі.
Кастлявай зморай з гібелі сталецьцяў
Ты, як пракляцьце, будзеш вызіраць,
I будзе маці страшыць табой дзеці,
Ды клікаць той – хто ўздумае ўміраць.
«Не забіваці» – ты стрывожыў права,
На сэрца і душу наклікаў цьму;
Людзей на зьвераў пошасьцяй крывавай
Ператварыў і здаў насьледніку свайму.
Га! Хай жа льецца кроў, дымяць пажары,
Няхай пад крыжам плача сірата!
Крывавы бог крывавыя ахвяры
Сабраць павінен зь сьвету дачыста.
Аж прыйдзе іншы год з рукою лёгкай
Агледзіны рабіці новых дзён,
Дзе меч нявідзімага Бога-рока
Напіша бескрывавы свой закон.
1914
|
|
