Ха-ха-ха-ха! Будзь весел, кінь хныкаць,
Ўпіцца кроўю сваёй не спадзейся!
Можаш сэрца рваць, выці і клікаць, –
Можаш з сэрца свайго молат выкуць,
Толькі ўдарыць ня сьмей ім, а сьмейся!
Сьмейся сьмехам-сычэньнем праз скрогат
Перадсьмертны зубоў і расьсейся
Ў гразь жыцьця, ў пекла Дантава рогат!
Каб аж косьці ўстрасаў дзікі дрогат, –
На пацеху сьляпой дзічы, сьмейся!
*
Вырывай зь сябе жылу па жыле,
Ві ў вяроўку, ў пятлю і павесься,
I, пакуль у зямлю не зарылі,
Хоць дух будзе шыпець у бязьсільлі, –
На сваіх вісі жылах і сьмейся!
Сьмейся сьмехам-скавытам вядзьмачым,
У віхровым пасьвісьце разьвейся,
I над сьветам разьюшаным, сьпячым,
Над жывымі трупамі і плачам
Ты лунай, вочы рві сабе... й сьмейся!
*
Ха-ха-ха-ха! Душу сваю выні,
Палажы на далонь і надзейся,
Што павераць табе, што ня згіне
Ўся прысяга твая ў чорнай ціне
Перасудаў людскіх... Ха-ха! Сьмейся!
Сьмейся сьмехам – хрыпеньнем быдляці
Зь перарэзаным горлам, і грэйся
Ў гэтым храпе скрозь стогн і пракляцьце,
I ня важся да сэрца ўздыхаці,
Ласкі ждаць... Хоць крывёю, а сьмейся!
1915
|
|
