Быў гэта толькі сумны сон
Душы расплаканай маей,
Што сярод бледных будных дзён
Я сьвята меў, глядзеў сьвятлей.
Быў гэта толькі сумны сон,
Што у вачох яе скрозь сьмех
Чытаў сьвяты сабе закон
Каханьня шчырага і ўцех.
Быў гэта толькі сумны сон,
Што вось інакшая яна
I пойме болю майго стогн,
Зірне ў душу маю да дна.
Быў гэта толькі сумны сон,
Што разьвяду я зь ёй бяду,
Што пад яе напеваў звон
Лягчэй к магіле дабрыду.
Ўсё для мяне быў гэта сон;
Хтось іншы яву меў ў жыцьці, –
Ён ёй і мне стварыў прыгон,
А сам сышоў, каб... не прыйсьці!
1915
|
|
