РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Натальля Арсеньнева
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Каб паэты маглі
Срэбным каўшом цішыню
п’е за аселіцай месяц.
Плача ў тумане канюх...
Вершы ты йрваць, можа, выйшаў?
Любы паэт!
                          Не растуць
вершы яшчэ па канавах,
на прытаптаным пяску
тропаў вузкіх і каравых.
Недзе ў глухім гушчары
папараць казачным птахам
крыльлем лапоча ў старых
елках...
              Туды лепей плакаць
рыфмамі сяньня ідзі.
Гэнам твой плач зразумеюць
совы ці дзед-вадзянік,
дзівы ці гадзіны-зьмеі.
Іх, як калісьці Арфэй,
ты й зачароўвай песьняй.
Сьвету ня ты ў галаве,
іншыя песьні ён весьціць...
Вось каб паэты маглі
дзіды ці полымя коўтаць,
конскія жарты смаліць
перад карчомным натоўпам,
сажай упэцкаўшы твар,
з собскай душы скамарошыць, –
мелі б удосыць пітва,
ежы
          і славы,
                          і грошай...
Блазнаў вясёлых зямля
мае ў пашане і сяньня.
А... каму ў сьвеце баляць
крыўды чужыя і раны?
 
1944–1954
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.