RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Natalla Arsieńnieva
Vieršy
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Vy pajšłi pamirać
«My pajšłi pamirać, kab žyła Biełaruś».
Hetak zvałasia drama, jakuju prad śvietam
vy zajhrałi tady (apadaŭ na paru
łistapad i na viećcie, na ruń i ŭ razory).
Vy zajhrałi «na bis» biez sufloraŭ, biaz rad,
biez kułis, biez kinkietaŭ –
                                                    dziŭnyja aktory.
ekvizit vaš byŭ prosty:
                                                    ryzman palavin
paabapał, pry ŭźleśsi – haściniec
                                                                                saćmieły,
ščytna ŭbity ŭ ščyt jelniku miesiaca kłin,
zol na viejkach, sivy, važki podał šynelu,
žmienia kul, trochłiniejki ramień praz ruku
i bandaž u kryvi –
                                      bieł-čyrvony i bieły.
Tryccać nočaŭ i dzion vy hulałi... Adny...
I nichto, anichto vam nia biŭ u dałoni,
choć hučniej raz u sto,
jak zvanoŭ pierazvon,
sercy niečyja biłi vam tam, pa-nad łoniaj
niedatkanych krasion, pierastałaj dziažoj,
kołkaj hołkam, što ŭ švo za ślazima
                                                                                    nia łučyć.
Nad kałyskaj
                              stavočnaj, paŭnočaj užo,
niespakojna vam biłi, baluča...
Ale ŭpojny, sałodki byŭ smak pieramoh,
śpieŭ kryvi,
maładaja uźlotnaja radaść!
Dyk i hrałi vy ź vieraj, što ŭradzim,
                                                                                  što Boh...
Dy kryžy, što hužami nad pražaj daroh
praraśłi,
što kachańnie...
Hrałi vy, ažno rojem dapałi miažy,
ŭžo nia voi tady,
a trahičnyja zdani,
až chapiłi śsiniełyja vusny vady
z nabryniałaj, sčarniełaje
Łani...
Tut –
            dałi vam zasłonu, i vy pierajšłi
Rubikon svoj niasłaŭny, a hetki słavuty,
kab, jak zdaŭna, znoŭ konu pytacca: «Kałi»? –
nieabutyja,
                    ščaście tačyć dla abutych,
vieradzić vašaj vieraj ludskija vulłi,
ŭ ruki chuchać, u piaści... j maŭčać,
                                                                              choć bałić,
u zamknionyja stukacca dźviery.
Mituś hod; ścirty spraŭ
prytrusiłi kryžy,
što nad pražaj daroh,
paprysušvałi rany...
Ale čyn «tych, što jšłi pamirać»,
                                                                              budzie žyć,
až nia kinuć chinuć miž zbažyn,
                                                                        na śvitańni
pakaleńni
kaleni ŭ kryvi, u hrazi
prad taboju, śviatoju, Ajčyna,
až ty, Maci, harkich nie scałuješ ślazin
ź viejkaŭ,
vusnaŭ
dy ranaŭ
                    zmahalnika-syna.
 
1956
 
 
 
 
Padabajecca     Nie padabajecca
2009–2020. Biełaruś, Miensk.